Wydawca treści
Ochrona lasu
KIERUNKOWE ZADANIA Z ZAKRESU OCHRONY LASU
Ogólną ocenę stanu zdrowotnego lasów N-ctwa Dobieszyn, z uwzględnieniem istotnych czynników mających na to wpływ w poprzednich okresach gospodarczych, zawarto w części I elaboratu (rozdz. 2.3.), a zagadnienia z tego zakresu z perspektywy okresu obowiązywania PUL III rewizji przedstawiono w części II („Analiza gospodarki przeszłej za lata 2000-2009"). Wyczerpujące natomiast informacje odnośnie stanu uszkodzenia drzewostanów, bazujące na danych z taksacji drzewostanów w ramach IV rewizji urządzeniowej, podano w części I elaboratu (rozdz. 5.5). Z kolei „Program Ochrony Przyrody" podaje opis tak istotnych czynników decydujących o jakości środowiska leśnego, jak stan czystości powietrza, stosunki wodne oraz szersze omówienie zagrożeń biotycznych, abiotycznych i antropogenicznych, a także zawiera kierunkowe wytyczne do organizacji i wykonywania prac oraz formułuje zadania, tak by chronić ekosystemy leśne i nieleśne oraz prezentować walory przyrodnicze społeczeństwu.
Powyższe źródła pozwalają miarodajnie stwierdzić, że stan zdrowotny lasów Nadleśnictwa Dobieszyn jest dobry, a do utrzymania właściwej higieny lasu i biologicznej jego odporność w najbliższym okresie wystarczą rutynowe czynności ochronne i gospodarcze przewidziane przez „Instrukcję Ochrony Lasu" oraz określone w Zarządzeniu Nr 11A DGLP z dnia 11 maja 1999 roku.
Podstawowe zadania w zakresie ochrony to:
1) w dziale hodowli:
- przestrzeganie regionalizacji przy produkcji materiału sadzeniowego, zawartej w „Programie zachowania leśnych zasobów genowych i hodowli selekcyjnej drzew leśnych w Polsce na lata 1991-2010" oraz ustaleń zawartych we własnym „Programie zachowania leśnych zasobów genowych oraz hodowli selekcyjnej drzew leśnych na lata 1991-2010";
- rewitalizacja mikoryz w szkółce, a głównie przy produkcji sadzonek przeznaczonych do odnowień na gruntach porolnych;
- na gruntach porolnych, wykorzystywanie samosiewów drzew i krzewów, jako bardziej odpornych na choroby grzybowe;
- na odnawianych powierzchniach, maksymalne wykorzystywanie mozaikowatości siedlisk leśnych, stwarzające możliwość wzbogacenia i urozmaicenia ekosystemów leśnych;
- na zalesianych gruntach porolnych przygotowywanie gleby pełną orką, celem skruszenia warstwy płużnej oraz napowietrzenia gleby;
- pozostawianie na gruntach odnawianych, występujących tam ewentualnie naturalnych oczek wodnych, bagienek oraz naturalnych cieków wodnych wraz z istniejącą tam roślinnością, jako ostoi życia biologicznego i ważnych elementów krajobrazu;
- preferowanie w czyszczeniach domieszek gatunków biocenotycznych.
2) w dziale użytkowania przedrębnego:
- stosowanie cięć selekcyjnych, zmierzających do nierównomiernego rozmieszczenia drzew dorodnych, tworząc tym samym strukturę przestrzenną drzewostanów, charakteryzującą się istnieniem biogrup drzew;
- w drzewostanach młodszych i średnich klas wieku prowadzenie cięć o charakterze selekcji pozytywnej, zaś w starszych cięć o charakterze trzebieży dolnej i cięć przekształceniowych;
- wywożenie z lasu na bieżąco drewna pochodzącego z cięć pielęgnacyjnych celem utrzymania właściwego stanu sanitarnego drzewostanów;
- nie usuwanie wszystkich drzew dziuplastych podczas prowadzonych cięć, bowiem są schronieniem i miejscem rozrodu pożytecznych ptaków leśnych;
- na powierzchniach zagrożonych występowaniem grzybów pasożytniczych smarowanie pni po ściętych drzewach preparatem „Pg IBL";
- w drzewostanach zdrowych, nie zagrożonych pożarem, występowaniem grzybów patogenicznych i szkodliwych owadów, pozostawianie drobnych gałęzi i posuszu jałowego w celu powstrzymania procesów degradacyjnych gleb leśnych i przyśpieszenia obiegu materii.
3) w dziale użytkowania rębnego:
- pozostawienie na etapie wykonawstwa, po wykonaniu zrębów zupełnych, około 5% drzew w formie grup i kęp, łącznie z warstwą podszytową, jako siedziby różnych organizmów roślinnych i zwierzęcych, decydujących o bogactwie i procesach samoregulacji w przyrodzie;
- unikanie wykonywania zrębów w okresie letnim, tj. w okresie rozrodu tzw. szkodników owadzich, ewentualnie wywożenie na bieżąco drewna wyrobionego latem;
- kształtowanie tzw. strefy ekotonowej o szerokości ok. 20-30 m na powierzchniach zrębowych, przy ważniejszych drogach publicznych oraz na granicy polno-leśnej.
4) w dziale czynności głównych, czysto ochronnych, przewidzianych instrukcją ochrony lasu:
- przestrzeganie zasady badania zapędraczenia gleby w szkółkach i na powierzchniach przeznaczonych do odnowień i zalesień;
- terminowe i staranne wykonywanie prac związanych z jesiennymi poszukiwaniami szkodników sosny;
- terminowe wykładanie pułapek tradycyjnych i feromonowych oraz staranne ich kontrolowanie;
- bieżące usuwanie części wydzielającego się posuszu, a szczególnie posuszu czynnego będącego swoistą wylęgarnią szkodników wtórnych;
- ograniczenie stosowania insektycydów tylko do tych drzewostanów, w których owady mogą spowodować szkody gospodarcze;- w sytuacjach pojawiającego się zagrożenia szybkie kontaktowanie się z ZOL.
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Hodowla Lasu
Hodowla Lasu
Zasadniczym celem hodowlanym w gospodarstwie leśnym jest uzyskanie takich drzewostanów, które przy określonych warunkach przyrodniczo-leśnych zapewnią trwałość lasów, osiągnięcie zakładanego technicznego celu produkcji oraz spełnianie funkcji pozaprodukcyjnych.
Wymienione cele wyrażone są w postaci przyjętych gospodarczych typów drzewostanów. Wyznaczają one model docelowy drzewostanu, który powinien być osiągnięty w końcu cyklu produkcyjnego.
Podstawą do opracowania zadań gospodarczych z zakresu hodowli lasu były:
- „Zasady Hodowli Lasu" (Zarządzenie nr 99 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 24 grudnia 2002 r.),
- ustalenia I KTG i NTG,
- wytyczne w sprawie doskonalenia gospodarki leśnej na podstawach ekologicznych zawarte w Zarządzeniu Nr 11A Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 11 maja 1999 r.,
- szczegółowe, określone w trakcie terenowych prac urządzeniowych i uzgodnione z nadleśnictwem wskazania gospodarcze, które opracowano kameralnie z uwzględnieniem planu cięć użytków rębnych.
Rozmiar prac z zakresu hodowli lasu
Pielęgnowanie gleby zaprojektowano na wszystkich powierzchniach dotyczących odnowienia lasu(oprócz dolesienia luk), zalesień gruntów porolnych oraz, w odpowiednim rozmiarze, w istniejących uprawach otwartych i podosłonowych, w których konieczność takiego zabiegu stwierdzono podczas prac taksacyjnych.
Do czyszczeń wczesnych przeznaczono powierzchnie odnowień i zalesień na powierzchni otwartej oraz pod osłoną ( na powierzchni zredukowanej), a także projektowanych odnowień na powierzchniach otwartych i pod osłoną. Nie kwalifikowano do nich jedynie powierzchni, które wypadną do wykonania pod koniec okresu gospodarczego tj. na drugich pasach manipulacyjnych i po drugim cięciu.
Czyszczenia późne przewidziano na odpowiednich powierzchniach w istniejących młodnikach łącznie z tymi, które ujęto w planie użytkowania przedrębnego. Czyszczenia późne zaprojektowano także w podrostach oraz w uprawach, które w drugiej części okresu gospodarczego osiągną status młodnika.
Melioracje agrotechniczne projektowano na wszystkich powierzchniach przewidzianych do odnowień i zalesień (za wyjątkiem przypadków, gdzie zabieg ten został już wykonany).
Wszystkie zabiegi pielęgnacyjne w wykazie hodowli ujęto jednorazowo, jednak wykonywać należy je zgodnie z potrzebami pielęgnacyjnymi, nawet kilkukrotnie.
Do odnowień, a szczególnie poprawek, należy używać zdrowego, wyrośniętego, o wyraźnie wykształconym pędzie wierzchołkowym, materiału sadzeniowego.
Do uzupełnień należy używać głównie wielolatek, gwarantujących szybsze uzupełnienie powierzchni.
Źródłem materiału nasiennego są gospodarcze drzewostany nasienne (cz. I, rozdz. 4.9),
W odnowieniach i zalesieniach należy wykorzystywać, w miarę możliwości, istniejące podrosty i zadrzewienia oraz pozostawiać w stanie nienaruszonym, istniejące bagienka i naturalne oczka wodne.
Wskazane jest też, dla wzbogacenia różnorodności gatunkowej, wprowadzanie, tam gdzie to możliwe, gatunków nie występujących w gospodarczych typach drzewostanów, a dobrze czujących się na danych siedliskach. Dotyczy to także gatunków drzew owocowych i jagodowych, których owoce mogą być bazą pokarmową dla ptaków leśnych.